ඇහැරෙන්න
-----------
-----------
මේක ඇවිල්ල අපේ රටේ සිනමා වංශ කතාවේ මෑතකාලීනව නිර්මාණය මාස්ටපීස් ෆිල්ම් සෝන්ග් එකක්. ඇඟට දැනෙන ෆිල්ම් සෝන්ග් එකක්. අශෝක හඳගමගෙ " ඇගේ ඇස අග " ( Let her Cry ) සිනමා සිත්තමේ ආව මේ ගීතයේ ලිරික්ස් හඳගමයන්ගෙ.මියුසික් , ඇරේන්ජ්මන්ට්ස්, වොයිස් හැම එකක්ම චිත්‍රාල් සෝමපාලගෙ.
ඒක ගැන ආයිත් මතකය අලුත් උනේ ඊයෙ පෙර්ද තිබ්බ ජනාධිපති සම්මාන උලෙළෙදි 2016 තිරගත වුන චිත්‍රපටවලින් "බෙස්ට් මේල් සින්ගර් " කැටගරි එකෙන් මෙහි ගායනයට සම්මානයක් ලැබිල තිබුන නිසාවෙන්.
ඒ ගැන අමුතුවෙන් කියන්න දෙයක් නෑ.ලෝ රේන්ජ් එහෙකින් පටන් අරගෙන ඉහළ පහල ගිහින් සමහර තැන්වල නතරවෙලා ආයිත් ඉහල පහල ගිහින් සෙමි ටෝන් දෙකකින් විතර කී චේන්ජ් එකකින් ඉහල යන මේ ගීතයෙ ගායනයෙන් චිත්‍රපටියෙ තියන හැලහැප්පීම් මනාව උලුප්පල ගන්න චිත්‍රාල් සමත් වෙලා තියනව.ඒක හරි පර්ෆෙක්ට් වොයිස් එකක්.හොඳට පදම් වෙලා තෙම්පරාදු උන.ඕනම ලෝ හයි රේන්ජ් එහෙකට සැනෙකින් මාරුවෙන්න පුලුවන්.අවුරුදු ගානක ට්‍රේනිං වලින්ම වෙල් ට්‍රේන් උන වොයිස් එකක්.අහල ඉවරවෙනකොට පොඩි තිගැස්මක්, විස්මයක් ඉතුරුවෙන.
ඒ ගැන අමුතුවෙන් කියන්න දෙයක් නෑ.ලෝ රේන්ජ් එහෙකින් පටන් අරගෙන ඉහළ පහල ගිහින් සමහර තැන්වල නතරවෙලා ආයිත් ඉහල පහල ගිහින් සෙමි ටෝන් දෙකකින් විතර කී චේන්ජ් එකකින් ඉහල යන මේ ගීතයෙ ගායනයෙන් චිත්‍රපටියෙ තියන හැලහැප්පීම් මනාව උලුප්පල ගන්න චිත්‍රාල් සමත් වෙලා තියනව.ඒක හරි පර්ෆෙක්ට් වොයිස් එකක්.හොඳට පදම් වෙලා තෙම්පරාදු උන.ඕනම ලෝ හයි රේන්ජ් එහෙකට සැනෙකින් මාරුවෙන්න පුලුවන්.අවුරුදු ගානක ට්‍රේනිං වලින්ම වෙල් ට්‍රේන් උන වොයිස් එකක්.අහල ඉවරවෙනකොට පොඩි තිගැස්මක්, විස්මයක් ඉතුරුවෙන.
ගීතයේ මියුසික් ගැන කතා කලොත් ඒක බටහිර සම්භාව්‍ය සංගීතය පැත්තට බර උන එකක්.ඒකෙ ඇහෙන Orchestral Strings පාට්ස් ටිකම මාව මොහොතකට ගල් ගැහිල යවන්න සමත් උනා.එකක් උඩ එකක් පටලැවිල්ලක් නැතිව ලස්සනට බ්ලෙන්ඩ් වෙන විදියට දාල තියන Strings පාට්ස් ටික දැක්කම චිත්‍රාල් සෝමපාලගෙ මියුසික් නොලේජ් එක කොතනද තියෙන්නෙ කියන කාරණේ ගැන අයිඩියා එකක් එනව.විදෙස් රටක ආභාසයත් එක්ක ආව ඒ දැනුම හරි වටින දැනුමක්.ලේයස් කීපයක් හරහා ඇඟ හිරිවැටිල යන විදියට එන Orchestral Strings, Harp, Piano පාට්ස් ටික ඒ දවස්වල අහද්දි මට හිතාගන්න බැරුව ගියා මේ වගෙ මාස්ටපීස් තාමත් හැදෙනවද කියන කාරණේ ගැන.හරියටම කිව්වොත් ඕකේස්ට්‍රා එකක් අහං හිටිය වගෙ තමා.ඒ කාලෙ මම මේ ෆිල්ම් එකේ මියුසික් රිවීව් එකක් ගැන ලිව්ව වෙලෙත් මම කිව්ව මේක අවෝඩ් එකක් ලැබිය යුතු එකක් කියල.
හැබැයි මෙහෙම කාරණේකුත් තියනව.මේ සින්දුව ෆිල්මෙකේ ප්ලේ වෙන්නෙ ෆිම්මෙක ඉවර වෙන තැන.ඒක තමයි ඒ සින්දුව ගැලපෙනම තැනත්.ඉවරවෙලා යන නාමාවලියත් එක්ක ෆිල්මෙකේ තිබ්බ දේවල් ගැන අපිට පොඩ්ඩක් හිතන්න ඉතුරු වෙන විදියට තමයි සින්දුව ප්ලේ වෙන්නෙ.
නමුත් ෆිල්මෙක ඉවරවේගෙන යනව කියල ඉවට වගේ තේරුන ගමං දඩිබිඩි ගාල පුටුවලින් නැගිටගෙන, හරියට රස විඳින අනික් ප්‍රේක්ෂකයන්ගෙර් රසඥතාවට, වින්දනයට ඩිස්ටබ් කරගෙන යන ප්‍රේක්ෂක කොටසක් ඉන්න රටක , ජනමනසට මේ සින්දුව කොයිතරං දුරට කා වැදුනද කියනෙක ගැන පොඩි ප්‍රශ්නයක් මට ඉතුරු වෙලා තියනව.සමහර විට මේ ගීතය මිනිස්සුන්ගෙ ඔලුවට වැඩිපුර නොයන්නත් ඒක එක් හේතුවක්.
බෙස්ට් මේල් සින්ගර් විදියට සම්මානයක් ලැබුණ එක ගැන සතුටක් තිබ්බත් ඇත්තටම මේ ෆිල්ම් ස්කෝ එක හරි ඇගයීමකට ලක් නොවුන එක ගැන මගෙ හිතේ තියෙන්නෙ අනේ අපරාදේ වගේ හැඟීමක්.කලින් කිව්ව රිවීව් එකේදි මම වැඩි හරියක් බර තියල ලිව්වෙත් ඒ ෆිල්ම් ස්කෝ එක ගැන.එනිසා මෙතන මම ආයෙත් ඒ ගැන කතා කරන එක වැඩක් නෑ.ඒක කියවල බලන්න ( පලවෙනි කමෙන්ට් එකේ ඒ පෝස්ට් එකේ ලින්ක් එක ඇති. )
ෆිල්ම් ස්කෝ එක උනත් ගොඩක් බටහිර ආරට බරවෙන්න තමයි කරල තිබ්බෙ.ඒකෙ Orchestral ගතිය වැඩී.සාමාන්‍යෙන් ලංකාවෙ ෆිල්ම්වල අත්විඳින්න නොලැබෙන ෆිල්ම් මියුසික් ස්කෝ එකක් තමා මේ ෆිල්ම්මෙකේ දකින්න ලැබුනේ.ඒක ඉතිං බටහිර සංගීතය හදාරපු අයෙකුට නම් හොඳට වැටහෙනව.
නමුත් අවාසනාවකට ඒක අපේ රටේ ජජ් පැනල්වල ඉන්න අයට තේරුනාද නැද්ද කියනෙක ගැන නං මට තියෙන්නෙ සැකයක්.වෙල් යායක් දැක්කම බටනලාවකින්ම බැක්ග්‍රවුන්ඩ් මියුසික් දෙන්න ඕන , ෆිල්ම්මෙකක් උනාම ට්‍රැඩිෂනල් විදියට අඩුම ගානෙ සින්දු හත අටක්කත් තියෙන්න ඕන කියල ඔලු හැදිල තියන රටක ඒ ගැන කතා කරන එකත් කිසිම තේරුමක් නැති වැඩක්.
නමුත් අවාසනාවකට ඒක අපේ රටේ ජජ් පැනල්වල ඉන්න අයට තේරුනාද නැද්ද කියනෙක ගැන නං මට තියෙන්නෙ සැකයක්.වෙල් යායක් දැක්කම බටනලාවකින්ම බැක්ග්‍රවුන්ඩ් මියුසික් දෙන්න ඕන , ෆිල්ම්මෙකක් උනාම ට්‍රැඩිෂනල් විදියට අඩුම ගානෙ සින්දු හත අටක්කත් තියෙන්න ඕන කියල ඔලු හැදිල තියන රටක ඒ ගැන කතා කරන එකත් කිසිම තේරුමක් නැති වැඩක්.
මොකද මේ ෆිල්මෙකේ ඒ තරං හොඳ බැක්ග්‍රවුන්ඩ් මියුසික් එකක් දෙන්න චිත්‍රාල් සෝමපාල සමත් වෙලා තිබ්බ.හැබැයි ඉතිං ඒ ස්ටෑන්ඩර්ඩ් එක පට්ට ට්‍රැඩිෂනල් විදියට හිතන පතන මේ කොදෙව්වෙ තින්කින් පැටන්නෙකෙන් සෑහෙන එහා.
ඔය රිවීව එක ලිව්ව වෙලේ චිත්‍රාල් මේ ලියුම්කරු එක්ක කිව්ව ලස්සන කතාවක් කියන්නං.වතාවක් මේ ගීතය එක්තරා අරීනා එහෙක පියානෝ එක ප්ලේ කර කර චිත්‍රාල් ගායනා කරල තියෙනව.ගායනය ඉවරවෙලා ප්‍රේක්ෂක අත්පොලසන් මධ්‍යයේ අවුරුදු හැත්තෑවක විතර ජර්මන් මිත්තණියක් ඔහු අසලට ඇවිත් අහනවලු..
" නියමයි.හරිම ලස්සන මියුසික් එකක්.මොකක්ද ඒ ලස්සන භාෂාව . ? "
ඇත්තටම ඒ අවුරුදු හැත්තෑවක ආච්චිට තේරුන දේ ඒ රස වින්දනය අපේ අයටත් තේරෙනවද මන්ද. !
ඉතිං හරියට අහල චිත්‍රාල් සෝමපාලගෙ මියුසික් නොලේජ් එක ගැන පොඩ්ඩක් හිතල බලන්න.නිකමට ඕන්නං චන්ද්‍රරත්නම්ගේ " According to Mathew " ෆිල්මෙකේ ට්‍රේල එකේ මියුසික් බලන්න.ඒකත් චිත්‍රාල් කරපු එකක්.( පෝස්ටෙකේ කමෙන්ට් එකක් විදියට ඇති ) ඒ නොලේජ් එකෙන් මේ රටට වැඩක් ගන්න.වැඩකට නැති දේවල් අල්ලගෙන කියවන, තවමත් අලුත් දෙයක් කරන්න ඕන කියන දේ ගැන හරිහමං අයිඩියා එකක් නැති ජන කොට්ඨාසයයක් ඉන්න රටක වටින මිනිස්සු කවුද කින්ද මන්ද කියන කාරණේ ගැන කවදත් මේ රටට අයට අගයක් අදහසක් නෑ.චිත්‍රාල් සෝමපාල කියන සංගීතඥයා ගැන උනත් එහෙමයි. අගයක් නෑ.එක්කො චිත්‍රාල් කියන දේ ගැන අපේ අයට තේරෙන්නෙ නෑ එහෙම නැත්තං ඒක තේරුම් ගන්න අපේ අයට වුවමනාවක් නෑ.
මියුසික්වලට ඩෙඩිකේටඩ් මනුස්සයෙක් උනාම එයාලගෙන් ඒ වැඩේ හරියට කරගන්න දන්න අයත් ඉන්න ඕන.එහෙම නොවුන තැන ඒක ෆේල්.
මිනිස්සුන්ව හරි චැනල්වලින් අල්ලගන්න.
දැන්වත් ඇහැරෙන්න. !
නිර්මාලයා
